— Тийм ээ, Яриа байхгүй тийм. Гитлерийн зарлигийг биелүүлэхийн төлөө бидний хамаг бүхэн байх ёстой гэдэг санаа бид бүхний дотор байдаг юм. Гэхдээ, нөхөр Павел, хүн гэдэг чинь хүнээрээ байх шүү дээ. Мал болж болохгүй. Хүнд оюун ухаан байна. Уураг тархи байна. Нигүүлсэнгүй сэтгэл ч байна. Үүгээр чинь ямар нэг үйл ажлыг бүтээж болдог юм байгаа биз дээ, үгүй юү?

— Бүтээж ч болно доо. Гэхдээ миний сонсож үзэж байгаагаар бол герман цэрэг зэрлэг араатны үйлийг үйлдэж байна.

— Бод л доо, нөхөр Павел, дайнаас болж байгаа энэ бузар явдлын хариуцлагыг жирийн цэрэг эрд тохох ёстой юу, аль эсхүл тэднийг удирдан тухирч байгаа дээд хүмүүс нь хүлээх ёстой юу? Ингэхлээр харин та надад, танай тэр дарга чинь араатан юм уу гэдэг асуудал тавих ёстой байсан. Тэгвэл би, үгүй ээ, тэд араатан биш. Харин зөвхөн дайны хэнээрхлээр өвчилсөн улс гэж хариулах байсан. Би танд ийм үгийг яагаад ярих болов оо гэвэл одоо надад дайнаас жигшсэн сэтгэл төрөх болсон юм. Хэрэв би тэдний адил дайны хэнээгээр бялхсан бол зүрхэнд минь нигүүлсэхүйн сэтгэл байх ёсгүй байсан. Дайн гэдэг чинь ийм л юм байгаа юм даа...