Зохиолч: Жанни Родари
Орчуулагч: Г. Оч
Ангилал: Италийн уран зохиол
Хэвлэлийн газар: БНМАУ Боловсролын яамны Сурах бичиг, хүүхдийн номын хэвлэлийн газар
Эрт урьд цагт хуцаж чаддаггүй нэг нохой байжээ. Тэр нохой хуцаж, үхэр шиг мөөрч, адуу шиг янцгааж, муур шиг мяу мяу гэж чаддаггүй, ер нь яаж ч чаддаггүй юм байж л дээ. Тэдний тосгонд түүнээс өөр ганц ч нохой байдаггүй гэнэ. Тэр нохой дандаа ганцаараа тэнэж явна. Хэрэв хөрш нь туслаагүй бол тэр нохой өөрийнхөө дутагдлыг огт мэдэхгүй өнгөрөх байсан юм.
— Чи яагаад хуцдаггүй юм бэ гэж хөршүүд нь гайхан асуухад:
— Би ер хуцаж чаддаггүй юм аа. Тэгээд ч эндхийн нохой биш л дээ гэсэнд;
— Бүр дургүй хүргэчихлээ! Нохой бүр л хуцдаг биз дээ! гэхэд:
— Яагаад, ямар хэрэгтэй юм бэ?
— Хуцдаг болоод л тэр шүү дээ гэж хөрш нь хариулаад, нохой чинь муур юм уу, эсвэл сар хараад л, үгүй бол хажуугаар яваа хүн харангуутаа л хуцдаг шүү дээ. Хөгжилтэй ч байсан, уйтгартай ч байсан хуцаж л байдаг. Ер нь өдөржин л хуцдаг даа. Нойр нь хүрэхгүй бол заримдаа шөнөжин хуцдаг. Чи лав өвчтэй байх аа. Малын эмчид очмоор юм гэж зөвлөжээ.
Хөөрхий тэр нохой үүнийг сонсоод золтой л уйлсангүй...
