Зохиолч: Вера Кетлинская
Орчуулагч: Бүрэнханы Д. Чойжил
Ангилал: Оросын уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Морозов Семад нэг шийд хэлж өгсөн тэр шөнөөс хойш олон хоног өнгөрчээ. Энэ олон хоног тийм ч амаргүй байлаа. Сэтгэлийн шарх нь илаарь болсон ч бас л гүйцэд аниагүй байжээ. Хамгийн жаргалант агшинд ч зүрхний угт хурсан нулимс нь зангирах бөгөөд Тоняг энхрийлэн асарч байхдаа ч оюун сэтгэлээр хэдийн дарж чадсан атал үе үе өөрийн эрхгүй бадрах эр хүний нэрээ бодох омгийг дарахын тулд дотоод сэтгэлийн их хүч гаргах хэрэгтэй болдог байв.
Тэгээд сэтгэлийн шарх задарч ихсэхгүй, харин аажмаар аньж эдгэж байгаа нь бол Тонягийн гавьяа билээ. Тоня Семад бахархан баясах сэтгэл төрүүлж чадна. Тоня юунаас ч айж халшрахгүй, тэргүүнээ омог бардам өргөн, жаргал баясгалан дүүрэн төв царайтай алхалж явна. Тоня бие жирэмсэндээ өчүүхэн ч ичиж эрээлэлгүй, олны өмнүүр нуруугаа цэхэлж, жирэмсэн гэдсээ цүдийлгэн явж өнгөрөх бөгөөд жирэмсэн болсон нь түүний биеийн төрх хэлбэрийг эвдсэнгүй, харин ч эх хүний онцгой жавхлант намба галбиртай болгожээ. Тонягийн бүхий л дүр төрх нь «Би эх хүн. Миний зөв. Би зөвөөрөө бахархана» гэж өгүүлэх мэт...
