Зөвлөлийн Засагт Орос Улсад очиж тусламж эрэхээр явахад нөхөр Сүхбаатар тэргүүлэн нэг хоёр хүний хамтаар хүрч одох газар нэн хол замын зардал огт үгүйд арга буюу Сүхбаатар өөрийн өчүүхэн хогшил, гэр хөрөнгийг хайр гамгүй худалдаж бага хэрэглэх юм болгож аваад, чухам мордоход төрсөн хөгшин эцэг Дамдины бие хүнд өнчин тохиолдож нас барахад ойртсон боловч хүү Сүхбаатар түмэн ардын дарлагдсан зовлон зүдрэлийн хэргийг чухал болгож явахыг эрмэлзэн дурдаж хөөрхий өвчтэй эцгээ толгойг нь түшиж нулимс асгаруулан энэ насанд эцэг хүү болсон ачлал журмыг гүйцэтгэж өвчтэй хөгшин эцгийн биеийг өргөж, үхэх сэхэхийг үзэх явдлыг үнэхээрийн хичээх авч эдүгээ харгис гэмин цэрэг хяхаж хамаг олон ардын эрх чөлөөг эзлэн авч элдвээр дарлан зовоож буурай монголчуудын шашин үндсийг бүрмөсөн балруулахад хүргэж байгаа учир хүү Сүхбаатар миний бие амь биеийг хайрлалгүй ард түмний эрх чөлөөг мандуулах их хэрэгт оролдон зүтгэхээр Орос газар явахыг шийдвэрлэж байгаа хэмээн эмгэнэн хэлэхэд эцэг Дамдины сурган хэлсэн нь:
Эцэг хүү болсон нь эртний ерөөл, эдүгээ миний бие өвчин тохиолдож үхэхэд хүрсэн нь мөнх бусын ёс мөн. Иймийн тул өвгөн настай, өвчин тохиолдсон над санаа зовох хэрэг огтгүй, эрхэм хүү эрдэмт хүний биеийг олоод энэ зэрэгтэй болж, эдүгээ ард түмний хэрэгт амь биеийг хайрлахгүй зүтгэхээр санаа шулуудсан нь үнэхээр сайшаалтай. Миний бие энэ өвчнөөс ангижран сэхэж чадахгүй биз ээ. Ямар боловч хүү минь зорьсон хэрэгтээ явсугай. Харин хэргээ бүтээж олон ардыг зовлонгоос ангижруулбал хөгшин эцэг чинь үхсэн амьд боловч хүсэл гүйцнэ гэж хэлэхэд журамт эцэг хүү хоёр төрсний эцэст бүрмөсөн салж хагацахын цаг одоо болов хэмээн саналцаж хоёр биедээ элбэрэл журмыг илэрхийлэн эмгэнэн гашуудаж салж ядавч олон түмэн ардын хэргийг бодож бат журамт баатар зоригт хүү Сүхбаатар мөн оны зуны цаг өвчтэй хөгшин эцэг Дамдин, ядуу эх Ханд нарыг эм хөвгүүдийн хамт орхиж эндээс олны нүднээс нуугдан оргон гарч цаг мөчөөр довтлон явж Хиагт зэрэг газар хүрвээс...